Vroeger bestond er zoiets als de vastentijd. Tijdens
het jaar mocht er op vrijdag nooit geen vlees gegeten worden. Daardoor is ook
nu nog ; "vrijdag visdag". Er was ook een echte "vastentijd',
een periode van veertig dagen en dan mocht
er ook op woensdagen geen vlees gegeten worden.
Toen ik nog in de hotelschool zat, werd er op een
vastendag een soep opgediend waarin “blanke fond “ (vleesbouillon) verwerkt
was. De directeur van de school was dit ter ore gekomen en de soep mocht niet
opgediend worden. Alstublieft !!!
Serveer ze dan morgen maar... was zijn reactie.
Of die soep nu per toeval gemaakt was met fond of
opzettelijk, wie weet het? Waarschijnlijk het laatste.
Nog op een ander keer, het was nochtans geen
vastendag, mocht de soep ook niet opgediend worden, maar toen op bevel van de
chef van de keuken.
Tijdens het mixen van de soep blokkeerde de mixer
plotseling. Er bleek een dweil in vastgelopen te zijn... Alle studentjes naar
het plafond kijken en een “airke”
fluiten...
Maar met die dweil in de soep ben ik gekomen waar ik
het wou over hebben, een soep gemaakt van een steen, een kei!
Er bestaan vele versies van het verhaal maar mijn
versie gaat als volgt:
Op een avond, lang geleden, komt er een uitgehongerde
zwerver bellen of kloppen, aan de deur
van een schamel hutje op de heide.
Een oud vrouwtje doet open. (maar het was geen heks). De zwerver vraagt of hij wat te eten kan
krijgen. De oude vrouw was van het zuinige type en klaagde dat ze niks te eten
in huis had en dat ze zelf ook hongerig was.
Ja maar repliceerde de zwerver, je hebt toch wel een
kei in de tuin? Ik kan daar een lekkere soep van koken.
Het vrouwtje, verwonderd, wilde wel weten hoe er van
een kei soep kan gemaakt worden.
Nieuwsgierig als vrouwen zijn, vooral oude.
Dus een grote ketel met water op het vuur gezet, een
dikke kei daarin en als de kei zo een tiental minuutjes gekookt had proefde de
zwerver even van de soep..... Bah, zegde hij, niet slecht maar met een beetje
selder en prei erbij zou het toch wel een ietsje beter smaken. Je hebt toch
prei en selder, ik heb er gezien in de tuin...!
Dus prei en selder er bij gedaan. Vrouwtje nog steeds
nieuwsgierig!
De zwerver proefde weer en vond dat een stuk ham (hesp, in ’t Vlaams of beter nog : heps)
een nog betere smaak zou geven aan de soep...
Het vrouwtje, nu zeer nieuwsgierig geworden nam de ham
van uit de schoorsteen en een dikke homp ervan verdween in de soep.
Je hebt toch nog wel ergens een paar patatten liggen
zeker, vroeg de zwerver...?
Ook die nog bij de soep gedaan, nog wat peper en zout
en uiteindelijk smaakte de soep zoals het hoorde...
Of ze nadien getrouwd zijn en vele kindertjes kregen,
vertelt het verhaaltje verder niet.
Voor de geïnteresseerden : wel hier gaat het recept:
Een kei van 750 gram
Een kleine selder
Een dikke prei
Een hamknuist met been
Twee aardappelen
Peper en zout
Een gefruite ui mag hier zeker en vast ook bij gevoegd
worden.( Dit is een persoonlijke interpretatie.)
Als je het recept zelf wil proberen na te maken en de
steen die je gevonden hebt meer weegt of minder dan 750 gram, moeten de
hoeveelheden uiteraard aangepast worden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten