Toen ik nog naar de hotelschool ging, die van Koksijde, hadden we
daar een paar serieuze kleppers van leraars.
Ik zal hun namen niet vernoemen, maar ze zijn
later bijna wereldberoemd geworden.
De zaalleraar had de gewoonte om in de namiddag
als hij naar huis reed, een kan met resterende soep mee te nemen. ( Hij had thuis ook nog een klein pensionnetje,
begrijp je ?) Hij zette dan eerst een aluminium kruik met soep buiten, naast de keukendeur, om af te koelen. Zo een kruik werd vroeger
ook veel gebruikt om melk in te vervoeren.
Op een mooie namiddag komen wij, de
leerlingen, van de klaslokalen, die vrij ver verwijderd lagen van het hoofdgebouw. Onderweg
hadden we in de duinen (aan zee dus) toevallig een pracht van een groene kikker gevonden... en men
weet maar nooit wat er met een kikker aan te vangen is, niet…?
Stond daar toch zeker
wel die ketel met soep, die ondertussen al helemaal afgekoeld was, naast de keukendeur.
Wie kan er zich nu een gezelliger kikkerbadje voorstellen, dan zo een ketel soep ??
We hebben er later nooit iets van gehoord, maar ik
zou graag het gezicht van de leraar gezien hebben als hij zijn emmertje soep
thuis open maakte en daar een frisse kikker zag die zo een beetje angstig naar hem keek en
“kwaak” deed!
Of erger nog veronderstel dat de kikker in het bord
van één van zijn gasten terecht zou gekomen zijn …?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten